रामकृष्णहरी (नमस्कार...!)
घराच्या परिसरात मुक्कामाला असणाऱ्या वारकऱ्यांच्या गडबडीने पहाटे साडेतीनला जाग आली. खिडकीतून डोकावून पाहिले, तर घराजवळ मुक्कामाला असणाऱ्या दिंडीतील वारकऱ्यांनी नळकोंडाळ्यावर आंघोळीसाठी गर्दी केली होती. त्यामध्ये आठदहा वर्षांपासूनचे बालवारकरीही होते. अन् 80, 85 वयाचे वयोवृद्ध वारकरी होते. त्यांच्यातील स्त्री- पुरुष हा भेदभाव विरून गेला होता. अंघोळ करूनच पंढरीची वाट धरण्याचा नित्यनेम निष्ठावान वारकरी पाळत असतो. त्याची प्रचिती मला आज पहाटे आली. रात्री कीर्तन संपून बारा वाजता झोपलेल्या या वारकऱ्यांना तीनच्या सुमारास उठावे लागले होते. म्हणजे त्यांना मिळाली होती अवघी तीन तासांची विश्रांती. पण, पंढरीची वाट अनुभवण्याचा उत्साह त्यांच्या चेहऱ्यावर स्पष्ट दिसत होता. तासाभरात सारी मंडळी तयार झाली. टाळकरी, पखवाजवादक विणेकऱ्यांनी "ज्ञानोबा- तुकाराम'चे भजन सुरू केले आणि मार्गाला लागले. आहे त्या परिस्थितीत ही मंडळी सुमारे वीस दिवस एक कुटुंब म्हणून राहतात. विठुरायाच्या चरणी लीन होण्यासाठी पंढरीची वाट चालतात. तीही विनातक्रार...